Bruno Neruda.

Era un día 13 de outubro do 2007 cando descubrimos unha personalidade secreta; un tipo duro, pero cun gran corazón. O día era normaliño, ainda que facía certo calor.
Serían sobre as 19,20 mais ou menos, cando no descanso dun cb chantada - ciudad de ponferrada, André mais eu fomos comprar algo de comer e beber, mentres Bruno se ía do seu sitio para non sei donde. Neste mesmo intre, Paulo comentalle ao Piko (Victor) que colla a carteira do Bruno para fozar nela. O Piko, ainda que fose delito, pasoulla. Fozando, fozando, toparon agochadiña no bolsillo pequeno da carteira unha libreta, na que tamén había unha foto do Pereira (sí, o de piedrafita) pero a homosexualidade do bruno descubriremola outra día.
Pois iso, que nesa libreta tan inocente ela, paulo mais victor empezaron a follear. Cando andré mais eu viñamos de comprar e vemos ao piko e o paulo partíndose o cú. E o bo era que non se daban conta do que acababan de descubrir, unha personalidade secreta dun rapaz cun corazón de ouro. Na libreta, de cores clariños, había uns poemas increibles, que deixaban a un fantasiado de amor.
Supoñemos os descubridores que eses poemas os utiliza para conquistar. Deixo un fragmento ainda que non écorreto de todo, por aí andaba, dadevos conta que vades a ler algo histórico dentro duns aniños... ....:

"tdo, todo todo yo te dí
y tu que me has dado?
nada, nada, nada"

Xa sei que estades sen palabras, é normal, eu tamén quedeu asi a primeira vez que o lin.

Dende logo, a este rapaz, nin os estudios (que eso xa o sabiamos todos) nin o basket, este chabal é un poeta impresionante.





Esto vai en coña Bruno, que te queremos cabrón!!