Historias Pohibidas.

9 de julho de 2008

Primeiramente decir que non sei nin o que procuro con este "texto". Só que me apetecía escribir algo (sí pimo, como aquel día co de L.C. Un, necesítao), o que saise, aínda que fora sin sentido, mentres escoitaba Extremo:

[A mi padre robé muchos años de tranquilidad,
a mi madre dejé mil secretos aún sin confesar,
la calma perdí y en un mal sueño a mi enemigo encontré
luego todo acabó y ahora sólo queda el mal humor.
a veces nacer y a veces ganas de acabar con tó.
te vuelvo a llamar, paso un mal rato hasta que vuelvo a olvidar]

Sempre nos pasa aos mismos e temos continuos e amargos cambios de humor, de estado de ánimo. Non sei a donde arelo chegar con todo isto, supoño que a un saco con un fondo negro, ben negro, como a donde van todas aquelas cousas que non merecen a pena. O máis jodido é que o problema ven porque son eu, outro quizais nin chegara a abrir ese saco.
Hai días que un, o único que ten ganas é de irse uns días. A New York, quizais, sería bo sitio...

PD: Gracias, pimo, por facerme ver ese fondo negro ;)
PD2: Espero que este finde, por vós, todo saia ben.

0 comentários:

A minha Lista de blogues

Porque para min todos os momentos que pasei cos meus colegas é unha das cousas máis importantes da miña vida... espero non perdervos nunca... porque sodes a ostia...de veras...