Eladio, D.E.P

22 de fevereiro de 2009

Cando pasan estas cousas, é cando nos preguntamos... "Ca cantidade de xente mala que hai no mundo... Porque a el?










Foi o último que lle escoitei:

Eladiio hai folios?
-Sí, colle aí.
E permanente?
-A permanente, á peluquería.
(E aínda que fora a machada máis grande do mundo, e fora pa ti, riaste como un neno pequeno, porque sabías que era de broma e que iba sen ningunha maladad)

Nunca se metía con nadie. Tiña un corazón increíble. Era una buenazo.

Sempre arreglaba os fallos dos demáis; -Eladio, non está o Modesto? -Non, que querías? -Nada, unhas fotocopias... -Trae que chas fago eu...
Sempre che sacaba un sorriso cando o vías polos pasillos. -Pasa pa clase chiiiiiiiicoo!!!

Do R. Madrid cerrao...


Tan cercano a nós, sobre todo nas excursións, que con el non había secretos... nin as do Amis, nin as de nadie, as machadas que mandaba o Eladio en Roma eran as mellores... xD e todos lle tiñamos tanto aprecio... era, é e será taaaaaan grande... :S

E sempre nos constará, que unha das mellores escursión que tubemos, (a de Roma) a pasamos contiigo e co teu fillo ;) .

E o máis jodido é que lle pode pasar a calquera...


ELADIO, donde queira que estés, D.E.P

1 comentários:

Manel Vázquez disse...

boa persoa, si, eu tamén coñecín a Eladio e me sumo a este teu merecido homenaxe.

A minha Lista de blogues

Porque para min todos os momentos que pasei cos meus colegas é unha das cousas máis importantes da miña vida... espero non perdervos nunca... porque sodes a ostia...de veras...