Cando pasan estas cousas, é cando nos preguntamos... "Ca cantidade de xente mala que hai no mundo... Porque a el?
Foi o último que lle escoitei:
Eladiio hai folios? -Sí, colle aí. E permanente? -A permanente, á peluquería. (E aínda que fora a machada máis grande do mundo, e fora pa ti, riaste como un neno pequeno, porque sabías que era de broma e que iba sen ningunha maladad)
Nunca se metía con nadie. Tiña un corazón increíble. Era una buenazo. Sempre arreglaba os fallos dos demáis; -Eladio, non está o Modesto? -Non, que querías? -Nada, unhas fotocopias... -Trae que chas fago eu... Sempre che sacaba un sorriso cando o vías polos pasillos. -Pasa pa clase chiiiiiiiicoo!!!
Do R. Madrid cerrao...
Tan cercano a nós, sobre todo nas excursións, que con el non había secretos... nin as do Amis, nin as de nadie, as machadas que mandaba o Eladio en Roma eran as mellores... xD e todos lle tiñamos tanto aprecio... era, é e será taaaaaan grande... :S E sempre nos constará, que unha das mellores escursión que tubemos, (a de Roma) a pasamos contiigo e co teu fillo ;) .
E o máis jodido é que lle pode pasar a calquera...
Porque para min todos os momentos que pasei cos meus colegas é unha das cousas máis importantes da miña vida... espero non perdervos nunca... porque sodes a ostia...de veras...
Así quexeran que sempre fose a nosa Terra.
-Ese muchacho dicen que sabe muchísimo.
-Yo nunca sentí la necesidad de saber gallego.
-O caciquismo nácelle aos povos como che nace a barba. ¡Aféitate, home, aféitate
Así quexeran que sempre fose a nosa Terra.
